MİSS gibi aşklarım oldu taze çıkmış ekmek kokularında çaya katık ettim kuru yavan tadını hala unutamam. Sevdim… Severmiş gibi yapmadan sorgusuz sualsiz yaşadım en kuytu yerlerde en gizlerde aşkımı.
Derin heybetli çıkarı olmayan çıkmazlarda sonu olmadığını göre göre ve bile bile yanlış olduğunu ahmakça aptalca yürüdüm yürümüş gibi değil ama dosdoğru sağıma soluma bakmadan ve duymadan kimseleri kendi doğularımda ilerledim burnumun dikine gittim evet gittim pişman mıyım asla en değerli hazinem tecrübelerim.
Sayfalar dolusu yaşanmışlık var şimdi heybemde. Bitek geçmişin mişine emanet. Sevmişim be çok sevmişim.
Çocuk oldum düştüm dizlerimi kanattım kafamı bile yardım dikiş izlerim dahi saklıdır hala. Büyüdüm acı tatlı sevinçli hüzünlü bir sürü hikâyem var an be an hatıra gelmeye hazır
Acılarla oyaladım kenarlarını hayatın aralarına birkaç mutlulukta serpiştirdim. Sevgiyi öğrendim ancak sığdıramadım hiçbir zamana yeni zaman dilimleri aradım kendime ne sevmiştimli cümlelerde geçmişe gömeyim ne sevecektimlerle gelecekte bırakayım istedim .
Yeni zamanlar buldum bana ait benim anlarım benim lahzalarım ve kimselerin bilmediği kimselerin bilemeyeceği yönlerim artık daha mı çok bencilim?
Öyleyse de miş gibi değilim bencilim çünkü konu benim…
