bir kez kırılıyor kalbin.
bir kez darmadağın oluyorsun
bir kez pes ediyor, vazgeçiyorsun
sonra ne oluyor biliyor musun ?
korkar adım atıyorsun adımları
tedirgin ,çekingen alıyorsun kararları
çoğu zaman karar bile alamıyorsun hatta
belirsizliğin orta yerinde sağı solu bilmeden ilerliyorsun...
çoğu zaman alamadığın kararlar içinde uhde kalıyor
aklının bir köşesinde bir keşke yerleşiyor
pişmanlık bir yaşama şekli oluyor
pişmanlıklarınla yaşamayı öğreniyorsun
sonra keşkelerin pişmanlıkların en yakın dostun oluyor
ben böyleyim deyip mecburiyetmiş gibi böyle yaşamaya başlıyorsun
işin kötü yanı buna alışıyor keşkesiz pişman olmadan yaşanamazmış sanıyorsun
sonra seni karanlığında biri buluyor
en ummadığın anda en ummadığın yerde
vakt-i zamanın kırgınlıkları tutuyor elini ayağını
sen keşkelerin insanı, pişmanlıkların müptelası
varsın birde bu eklensin diyorsun
ha bir eksik ha bir fazla
alışılmış bir yalnızlık var nasıl olsa
Sonra... sonrası olmuyor işte
aynı sen
korkak ...umutsuz...yalnız
kırılmamak dağılmamak için duvarların ardında saklı kalmayı seçiyorsun
yine yeniden kaçıyorsun ...
S.D.
