SONRA

bir kez kırılıyor kalbin.

bir kez darmadağın oluyorsun

bir kez pes ediyor, vazgeçiyorsun 

sonra ne oluyor biliyor musun ?

korkar adım atıyorsun adımları

tedirgin ,çekingen alıyorsun kararları

çoğu zaman karar bile alamıyorsun hatta

belirsizliğin orta yerinde sağı solu bilmeden ilerliyorsun...

çoğu zaman alamadığın kararlar içinde uhde kalıyor

aklının bir köşesinde bir keşke yerleşiyor

pişmanlık bir yaşama şekli oluyor

pişmanlıklarınla yaşamayı öğreniyorsun 

sonra keşkelerin pişmanlıkların en yakın dostun oluyor

ben böyleyim deyip mecburiyetmiş gibi böyle yaşamaya başlıyorsun

işin kötü yanı buna alışıyor keşkesiz pişman olmadan yaşanamazmış sanıyorsun

sonra seni karanlığında biri buluyor

en ummadığın anda en ummadığın yerde

vakt-i zamanın kırgınlıkları tutuyor elini ayağını

sen keşkelerin insanı, pişmanlıkların müptelası

varsın birde bu eklensin diyorsun 

ha bir eksik ha bir fazla

alışılmış bir yalnızlık var nasıl olsa

Sonra... sonrası olmuyor işte

aynı sen 

korkak ...umutsuz...yalnız

kırılmamak dağılmamak için duvarların ardında saklı kalmayı seçiyorsun

yine yeniden kaçıyorsun ...

S.D.