uzak kalıyorum
uzaklaşıyorum
böyle daha dinlenmiş
daha az kırık
daha huzurlu
daha kendimleyim
uzaklaşıyorum diğerlerinden , yaklaşıyorum kendime
ne istediğim böyle daha net
kalabalığın hengamesinde ne çok kelime biriktirmişim
ve çoğu ne kadar da gereksiz.
önceleri en korkulası his yalnızlığın şimdilerde ihtiyacım olduğunu görüyorum
kalabalık içinde fütursuz savrulan hangi kelimenin kim tarafından seni vurduğu belli olmuyor
kırıklığın zanlısı elbet maktul yanında buluyor kendini
sonra duvara bir tuğla daha konuyor işte
iki üç dört derken boyu aşıyor duvar
sonra ses geçirmez bir hal alıyor
özetle durum ahvali bu
bu aralar
uzak
sessiz
yalnız
ve huzurluyum
Affola...
SZNDNLR
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder